Hey jij. Je vraagt je waarschijnlijk af waarom zet zij nu al die woorden aan elkaar? Weet ze de spatie toets niet meer staan?
Jawel hoor, die weet ik wel staan, maar neem eens even de proef op de som en zeg heel snel deze zin. Wel, zo snel is het helaas allemaal gebeurd...
Mijn blog van vandaag gaat uit naar een thema dat me niet koud laat, deels omdat ik zelf moeder ben van een stoere bink van bijna 7.
Een aantal maanden geleden ontmoete ik een bijzondere man. Een man die net zoals ik veelzijdig is in de dingen die hij dagdagelijks doet en onderneemt en "fractie van een seconde" is daar 1 van. Samen met 2 vrienden, speelde hij zijn eerste succesvolle première op 24 mei 2016. Kort daarna in 2017 wonnen ze de Vlaamse Verkeersveiligheidsprijs.
Je kan dus nu al ongeveer raden waarover dit gaat. Drie kerels die (bijna) dagelijks geconfronteerd worden met het verkeer en zijn/haar ongevallen en de kwetsbaren er omheen.
Weet je nog het verkeersongeval van Loes weken geleden? Loes die zoveel zin had in het leven maar waar het voor haar en haar familie plots stopte? Wel, dat liet niemand koud, ook mijn kameraad niet en hij kroop in zijn pen en schreef het volgende:
Week 8 was zwart!
Beste beleidsmaker
Week 8 was zwart. Niet door het einde van Daft Punk dat op alle radiozenders meermaals aangekondigd werd. Het Franse electropopduo maakte zelf de keuze te stoppen. Een ongeziene golf van verontwaardiging bij luisteraars en presentatoren, als terechte appreciatie voor 28 jaar fijne muziek.
Week 8 was zwart omdat Loes, een zevenjarig meisje, het leven liet in een verkeersongeval. In tegenstelling tot Daft koos zij niet zelf om ermee op te houden. Een groot verschil weliswaar, maar over haar quasi radiostilte, geen tribute tot in het oneindige op de radio, haar lievelingsplaten werden niet gedraaid en fijne anekdotes over haar bleven weg.
Helaas waren er vóór Loes reeds talrijke verkeersslachtoffers en hoogstwaarschijnlijk volgen er nog. Nabestaanden richten fondsen en vzw’s op om aandacht te vragen voor wat hen overkomen is, stérker nog, om te voorkómen wat hen overkwam.
Een moedige poging om hun verlies betekenis te geven. Een nobele poging die ook troostend en verbindend werkt.
Beste beleidsmaker, waarom moeten ouders en nabestaanden met zulk diep verdriet zich oeverloos blijven inzetten voor wat voorkomen had kunnen worden? Is het niet intriest om vast te stellen dat er eerst een dodelijk slachtoffer moet vallen vooraleer gemeenten, provincies of overheid ingrijpen? Plots komt daar wel een zebrapad, plots wordt die dodelijke bocht aangepast, plots komt daar wel verlichting om de moordende duisternis op te lichten. Van hoeveel mensen verwacht u nog dat ze hun leven moeten herinrichten als slachtoffer, betrokkene, nabestaande of veroorzaker? Wanneer maakt u van verkeersveiligheid prioriteit?
Zeg NEEN tegen onveilige verkeerssituaties en tolereer niet dat mensen moeten sterven om aan te tonen dat bepaalde situaties riskant zijn. Luister naar omwoners die instanties op de hoogte brengen van hachelijke verkeersinfrastructuur en wacht niet. Ga oplossingsgericht in dialoog met burgers die melding maken van “bijna-ongevallen” op steeds dezelfde plaats. Wacht niet! Twijfel niet! Onderneem! Laat niet toe dat OVK (Ouders van Verongelukte Kinderen) een zoveelste SAVE-bord moet laten installeren in jouw gemeente of provincie.
“Work it, Make it, Do it...” Daft Punk
Stef Vanlee Rudy Claeys Els Bellens Jean Degreef Steven Beyers
Stef, Rudy en Walter zijn de grondleggers van het steengoede fractie van een seconde. Als school, gemeente, provincie, ... kan ik alleen maar aanraden om deze productie in jullie zalen, scholen, cc's te laten draaien mocht je dit nog niet hebben gedaan. Het geeft een heldere kijk over hoe het er werkelijk aan toegaat en man, door wat een team wordt het niet gebracht!
Neem alvast hier een kijkje en je weet wat ik steeds zeg: sharing is caring.
Stay safe,
Alexandra