Kan dit er nog wel bij als voltijds werkende mama van een uk van 6 dat massaal om mijn aandacht schreeuwt op het moment dat ik nog maar de voordeur achter mij toeklap?
Natuurlijk! Want wie mij echt kent, weet dat ik elke dag heel erg graag bijleer. Een mens kan nooit genoeg kennis vergaren en wereldse dingen capteren.
En zo startte ik een goede 3 weken geleden met mijn allerlaatste cursus, zijnde kinderpsychologie. Als snel kreeg ik van een goede vriend de comment 'dat zei ze al 5keer dat dit de laatste keer ging zijn', en daar moest ik wel stiekem om lachen, maar het is nu wel zo, dit is de allerlaatste cursus die ik aanga, ik ga je het bewijs Tibo!
Tot zover lukt het me aardig. Iedere dag een uur met de neus tussen de boeken nadat al mijn andere taken mooi zijn afgerond voor de dag.
Een wijze vrouw zei me ooit dat ik beslist iets met kinderen moet doen omdat kinderen mij zeer nauw aan het hart liggen. Lang heb ik hierover nagedacht, want geneeskunde dat is niets meer voor mij aangezien mijn jonge 38 lentes, ook al stond deze studie in mijn top 3 voor ik naar de universiteit trok. Mijn analytisch denkvermogen in combinatie met mijn grote interesse in kinderrechten, etc zorgde ervoor dat ik bij kinderpsychologie uit ben gekomen, en weet je? De cursus geeft mij geen gevoel van studeren maar vooral van bijleren, ontdekken, mijn visie verder open te trekken, verder te kijken dan mijn neus lang is, en vooral de drive om mensen te helpen op basis van mijn kennis en vermogen... boeiend dus.
To be continued!
Comments